Ο Βαλβέρδε ήταν το... καλό παιδί που στο τέλος την ξενέρωσε

Ήταν ένας ιδανικός γάμος που τον ήθελαν όλοι και έλαβε σάρκα και οστά το καλοκαίρι του 2017. Εκείνος ήταν αποφασισμένος να δουλέψει σαν «μυρμήγκι», όπως έκανε πάντα άλλωστε για να την κάνει ευτυχισμένη. Εκείνη, αχόρταγη, ήθελε να τις προσφέρει τα πάντα, όπως τα ζητούσε συνεχώς και από τους προηγούμενους. Όσα της έδωσε δεν ήταν αρκετά, με αποτέλεσμα το «καλό παιδί» Ερνέστο να μην είναι αρκετός για εκείνη.

Κάπως έτσι, σαν ένας γάμος που ξεκίνησε με τις καλύτερες περγαμηνές, αλλά στο τέλος δεν στέριωσε γιατί εκείνος την ξενέρωσε, ήταν η σχέση του Βαλβέρδε με την Μπαρτσελόνα. Έχοντας κάνει το ισπανικό αγροτικό του στην Χώρα των Βάσκων, έμοιαζε, λόγω και του παρελθόντος του στην Καταλονία, ο ιδανικός γαμπρός για την Μπάρτσα και ως τέτοιος παρουσιάστηκε. Μετά από 2,5 χρόνια, κατάφερε να χαρίσει στους «μπλαουγκράνα» δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ισπανίας και ένα Σούπερ Καπ, αλλά δεν έφταναν να καλύψουν το μέγεθος και την οντότητα μιας ομάδας που διψάει για τα πάντα.

Ο «τσινγκούρι» αποδείχθηκε... μέρμηγκας για το μέγεθος της και δεν έφτανε η δουλειά του για να πείσει κυρίως τον κόσμο της ομάδας, ότι έχει το know how για τις μεγάλες επιτυχίες. Ο Βαλβέρδε πλήρωσε το μάρμαρο της αποτυχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο αφενός και αφετέρου το γεγονός ότι ξεθώριασε για τα καλά η φιλοσοφία του «τίκι-τάκα» που καθιέρωσαν οι προκάτοχοι του. Η απομάκρυνσή του, μόνο τυχαία δεν είναι τη συγκεκριμένη περίοδο, αφού ο Μπαρτομέου δεν έχει τη διάθεση να θυσιάσει ασημικά σε μια προεκλογική για τον προεδρικό θώκο των «μπλαουγκράνα» χρονιά. Ο Βαλβέρδε θυσιάστηκε, με αφορμή την αποτυχία στο Σούπερ Καπ, χωρίς κανείς να κοιτάξει πίσω όσα πρόσφερε.

Ποια ήταν αυτά; Φυσικά η κατάκτηση του πρωταθλήματος, που όταν πήγε δεν ανήκε στην Μπαρτσελόνα και αφετέρου η δημιουργία εξαιρετικού κλίματος στα αποδυτήρια, με μια εξαιρετική διαχείριση των τεράστιων προσωπικοτήτων, προεξάρχοντως του Μέσι. Οι παίκτες τον ήθελαν, τον γούσταραν, ενώ σε μια περίοδο κρίσης, ο Αργεντινός έβαλε πλάτη για την παραμονή του. Πάντως, σύμφωνα με όσα λένε οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αυτό του πιστώθηκε ως μεγάλο φάουλ.

Το διοικητικό συμβούλιο, με πρώτο τον Μπαρτομέου, θεωρούσε το τελευταίο διάστημα ότι ο Βαλβέρδε ήταν ανύπαρκτος στα αποδυτήρια. Η ηγετική του ικανότητα αμφισβητήθηκε έντονα στο εσωτερικό του συλλόγου, ενώ παράλληλα του χρεώθηκε πως κέρδισε τη συμπάθεια των αποδυτηρίων, επειδή τους επέτρεπε να κάνουν ότι θέλουν και να συναποφασίζουν.

Όσον αφορά το αγωνιστικό, ο Βαλβέρδε προφανώς δεν έφυγε για το Σούπερ Καπ. Αυτό ήταν η αφορμή. Η μεγάλη αποτυχία που του πιστώθηκε είναι το γεγονός ότι δεν μπορούσε να κάνει σωστή διαχείριση στα δύσκολα, με χειρότερη στιγμή, τον σχεδόν όμοιο αποκλεισμό, πέρσι και πρόπερσι στον Τσάμπιονς Λιγκ, με Λίβερπουλ και Ρόμα. Ο Ερνέστο όχι μόνο δεν μπόρεσε να πείσει ότι είναι ικανός για το βήμα παραπάνω, αλλά δεν άργησε να του κολλήσει και η ταμπέλα του «loser». Εκεί τον πήρε και η κάτω βόλτα. Έχω την αίσθηση, ότι ούτε ο ίδιος δεν μπόρεσε να βρει κίνητρο, αλλά και τον τρόπο να συνέλθει μετά και το περσινό κάζο από τη Λίβερπουλ.

Πάντως, ο Βαλβέρδε κύριος πήγε στη Βαρκελώνη και κύριος έφυγε. Αντίθετα η διοίκηση δεν του φέρθηκε εντάξει και πρέπει να καταγραφεί αυτό, αφού ακόμα και όταν μιλούσε με τον Τσάβι διά στόματος Αμπιντάλ, ο Μπαρτομέου διαβεβαίωνε τον Βαλβέρδε ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί.

Όσον αφορά την επιλογή Σετιέν, που ας μην κρυβόμαστε δεν είναι από το πάνω ράφι, αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη ότι είναι η μεταβατική λύση μέχρι να πειστεί ο Τσάβι να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει, ως σαρξ εκ της σαρκός αυτής της ομάδας.